بیستُ هَشتُم

داشتمــ فکر میکردمـ چـرا بایـد بین زندگـی دو نفـر در دو گوشـه ی دنـیا اینقـدر تفاوتـ باشـد 

ما تو مدرسه هایمان هیچوقـت کلاسـ رقصـ و بالـه نداشته ایمـ

هیچوقت کارگاه نجاری نداشته ایمـ 

 ما هیچوقتـ کلاسی با تمامیـ آلات موسیـقی نداشته ایمـ

ما هیچوقـت در سلف مدرسـه نچرخیده ایمـ تا در ظرفهایمـان خوراکـی هـای خوش آبـ و رنگ بریزنـد

 تا با اکیپـمان مـیزی را اشغـال کنیمـ

 و از پسر خوش قیافهـ ی تازه وارد یا مدلـ لباس دخـتر مشهـور مدرسه صحبت کنیمـ

ما هیچوقـت پارتـی اخـر سال نداشته ایمـ

 ما هیچـوقت روز اخـر مدرسـه کلاه هایـمان را بهـ هوا نیـنداخته ایمـ

 ما همیـشه برای ابروهـا و‌ناخنـ هایمان بازخواست شده ایمـ

ما هرگز نفهمیدیمـ تمیز بودنـ صورت چه منافاتـی با شخصیـت آدمـ دارد

 ما پدرمان در امـد بس که در اوج گرمـا زیــر مقنعهـ و لباس ـهای سرتاپـا تیره عـرق ریختیمـ 

ما هرگز نفهمیدیمـ جنسـ مخالفـ شاخـ و دمـ نـدارد

و مثلـ مـا ادم استـ

 و میتــوان با او بدونــ فکرهـا و نیتــ های خاکــ برســری دوست شد

و به او اعتماد کــرد ❤ 

راستشــ جنسـ مخالف هـم هرگز این را نفهمـید

ما شیرین تریــن نوجـوانی هایمان با کابوسـ کنکـور هـدر رفت

ولی کسی بهـ ما نگـفت تو دیگـر ۱۷ ساله نمیشوی 

ما قربانی خواسته هایـی شدیمـ کهـ پدر و مادرمان هرگز به آن نرـسیدند ❗

هیچکـس بهـ ما نگفـت جامعهـ هنرمنـد بیشتر میـخواهد تا مهنـدس 

هیچکس نفهمید شـب ها با رویـای ساز یا بومـ نقاشی به خواب میرویمـ 

هیچکس بهـ ما نگفـت موفقیــت پزشـکی و مهندـسی و وکالـت نیـست

هیچکسـ بهـ ما یاد نـداد عاشـق شدنـ راـ و هیچوقتـ نفهمیـدیم انسـان بودن ربـطی ندارد با کدام پـا وارد دستــشویی شـوی